Şehrin bütün ışıkları sönmüş,

Şehrin derin bir uykuya daldığı saatlerde yüreğimin kalemiyle yazıyorum bu satırları
Varlıkla hiçlik arasındabir yerde yorgunluktan bunalan zihnim seninle çare bulmaya çalışıyor
Varoluşun bütün satır aralarında sen varsın
Hangi tez ispat edilmiş olsa ya da hangi giz çözüme kawuşsa en karmaşık anda bile
Sen çıkıyorsun ortaya
Bütün bir ewren senin warlığnla anlam buluyor
Yokluğunu asla düşünemiyorum bile
Sen bir yagmursun ben toprak
Ortak meywemizdir AŞK...
Geceyi soğuk bir yorgan çektim üstüme
Karanlığın dehlizlerinde sessizligi soluyorum
Ama sen yoksun,ruhumu ısıtacak nefesin yok
Lambayı yaksam yine olmayacaksın
Işık hayallerimi çalacak
"AŞK ortak anılarla beslenir" demiştin ya;
Ortak anıların harmanlandığı bir karanlıkta sensizliği senle yaşamak istiyorum
Şehrin bütün ışıkları sönmüş,
Bütün kaldırımlar ürkütücü bir sessizliğe gömülmüş,
Yalnızca sarhoş naraları duyuluyor izbe köşelerde
Sensizlğe kadeh kaldıranlar yine sensizliğe öfkelerini kusmakla meşgul
Cevapsız sorularla kahretme beni kırılsın sensizliğe kurulu bütün saatler
Ey hükmü azap sewgili,dönüşün bayram olsun...!